Miasto to nie tylko ulice i budynki – to także tkanka żywych relacji między ludźmi i naturą. Tworzenie ogrodu społecznościowego to akt snucia nowej opowieści o przestrzeni miejskiej jako miejscu, w którym natura odzyskuje swój głos, a ludzie stają się jej opiekunami.
To historia o współdziałaniu – między mieszkańcami, roślinami i zwierzętami. O sadzeniu roślin miododajnych, które przyciągają pszczoły i motyle, o glebie, która na nowo staje się żyzna, o mikroekosystemach tworzonych na skrawkach ziemi między blokami. To także opowieść o relacjach – spotkaniach przy grządkach, dzieleniu się wiedzą i zbiorach, które łączą sąsiadów.
W tym ogrodzie każdy gest ma znaczenie. Każde posadzone drzewo, każdy kwiat i każdy kompostowany liść to element większej narracji – tej, w której miasto staje się przestrzenią regeneracji, a nie wyłącznie eksploatacji. To opowieść, którą piszemy wspólnie – z ziemią, deszczem, słońcem i sobą nawzajem.
Laboratorium Narracji w sąsiedztwie swojej siedziby prowadzi eksperymentalny projekt ogrodu społecznościowego, otwartego dla wszystkich, opartego o wdrażanie elementów permakultury i przyjaznego dla miejscowych zapylaczy i innych zwierząt (np. jeży).